در حال بارگذاري...
چاپ کتاب گفتوگوی محمد‌عبدی با سوسن تسليمی
حاصل سی‌‌ساعت گفتوگوی محمد عبدی ، داستان‌نویس، منتقد فیلم و پژوهشگر هنر با سوسن تسلیمی، بازیگر سرشناس‌ایرانی
«در لحظه‌ای که روی صحنه هستی، به هیچ‌چیز دیگر فکر نمی‌کنی. نه گذشته‌ای وجود دارد و نه آینده‌ای. تو در یک لحظۀ ابدی حضور داری. در این لحظۀ جاودانه اگر به این برسی که بتوانی همه چیز را حذف کنی و تنها در این لحظه زندگی کنی، آن‌وقت به انرژی درونت فرصت داده‌ای که بیرون بیاید و خوب بازی می‌کنی. تمرکز این نیست که ادا دربیاوری من در اینجا نیستم و هیچ‌چیز را حس نمی‌کنم. تمرکز این است که این قدرت را داشته باشی که در لحظۀ بازی همه‌چیز را فراموش کنی.»
•
سوسن تسلیمی، بازیگر شناخته‌شده و کارگردان تئاتر و سینما است. نقش‌آفرینی او در فیلم‌هایی چون «چریکه تارا»، «باشو، غریبه کوچک» و «مرگ یزدگرد» از او چهره‌ای به‌یادماندنی در سینمای ایران ساخت. از او به عنوان یکی از برترین بازیگران زن تاریخ سینمای ایران که دارای سبک بازیگری خاصی است نام برده می‌شود.
•
تسلیمی پیش از ورود به عرصۀ سینما به‌عنوان بازیگر تئاتر با کارگردانانی چون آربی اوانسیان، بیژن مفید و بهرام بیضائی همکاری می‌کرد. فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم «چریکه تارا» به کارگردانی بهرام بیضائی در سال ۱۳۵۷ آغاز شد. او در سال ۱۳۶۶ ایران را ترک کرد و در سوئد ساکن شد و از آن زمان تاکنون به فعالیت‌های بسیاری در عرصۀ هنر پرداخته که از این میان می‌توان به نویسندگی و کارگردانی تئاتر و سینما و تدریس بازیگری اشاره کرد. در این گفت‌و‌گو به تحلیل‌ها و نظرات تسلیمی دربارۀ بازیگری پرداخته می‌شود، او همچنین خاطرات کودکی‌اش را بازگو می‌کند و از تجربۀ کار در کارگاه نمایش، تئاترهای آربی آوانسیان، فیلم‌های بهرام بیضائی، مهاجرت به سوئد و فعالیت مستمرش در تئاتر و سینما و تلویزیون این کشور می‌گوید.
این کتاب حاصل سی ساعت گفتوگوی محمد عبدی، داستان‌نویس، منتقد فیلم و پژوهشگر هنر با سوسن تسلیمی، بازیگر سرشناس ایرانی است. در این گفت‌و‌گو به تحلیل‌ها و نظرات تسلیمی دربارۀ بازیگری پرداخته می‌شود، او همچنین خاطرات کودکی‌اش را بازگو می‌کند و از تجربۀ کار در کارگاه نمایش، تئاترهای آربی آوانسیان، فیلم‌های بهرام بیضائی، مهاجرت به سوئد و فعالیت مستمرش در تئاتر و سینما و تلویزیون این کشور می‌گوید.
•
وقتی آدم‌ها برای تست وارد می‌شوند، کارگردان یک تصوری دربارۀ آنها دارد و فکر می‌کند که برای نقش خوب هستند یا نه. اما بعد که تست می‌گیری و نگاه می‌کنی، می‌بینی این‌طور نیست! هرکسی را که فکر می‌کردی خوب است، خوب نیست و آنهایی که امیدی نداشتی، خوب هستند. البته این را اضافه کنم که همۀ بازیگران درخشش سینمایی ندارند. بعضی‌ها فقط درخشش صحنه‌ای دارند. دوربین سینما رابطۀ خاص خودش را با بازیگر دارد. چند وقت پیش داشتم یک تست برای فیلم می‌گرفتم ، یک آدمی وارد شد کاملاً معمولی. هیچ درخششی نداشت. فکر کردم این را برای چه آورده‌اند و نگاهی کردم به کسی که او را آورده بود. اما در نهایت او از همه بهتر بود! دوربین خیلی عجیب است... .
سوسن تسلیمی
(در گفت‌وگویی بلند با محمد عبدي)
چاپ اول ۱۳۹۹/ 261 صفحه / نشر بيدگل