چاپ سوم کتاب فرح نیازکار، شرحی بر غزلیات سعدی

سعدی، خداوندگار غزل فارسی است و خاستگاه غزلش، عشق است
 

سخن بیرون مگوی از عشق سعدي
سخن عشق است و ديگر قال و قيل است

سعدی، خداوندگار غزل فارسی است و خاستگاه غزلش، عشق است. در غزلیات او عشق، نقطه مرکزی است و دو زیر مجموعه اصلی آن عاشق و معشوق با رویکردها، ویژگی ها و تجلی های خاص خود نمود می یابند.
سعدی از چیره دستانی است که با رویکرد ویژه به مقوله زبان و پیوند هنرمندانه آن با ظرافت های اندیشگی خویش به نبوغی شاعرانه دست یافته و حاصلش خلق آثاری است منحصر به فرد، زیبا، هوشمندانه و ماندگار. آثاری که ریشه در نبوغ زبانی، هنری و فکری وی دارد و البته هریک از این موارد خود به زیرساخت هایی متصل است که به گونه ای مبسوط قابل بررسی است.
سعدی با بهره جویی از همین مقولات، امکانات زبان شعری را به خدمت گسترۀ ویژه کلامی و معانی خویش در می آورد و بدین ترتیب، زبان وی تداعی اندیشه وی می شود. مهارت در پرورش الفاظ، پویایی و تحرک کلمات و ذوق سلیم آمیخته با اندیشه ای فراخ از ویژگیهای کلام اوست.

شرح غزلیات سعدی بر اساس نسخه کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی صورت گرفته و بر حسب ضرورت،به موارد زیر پرداخته شده است: معنای واژه¬ها،اشارات تاریخی،معناشناختی ابیات،تعیین اوزان عروضی اشعار،نام های پروردگار اعم از نام¬های معمول و اسماء و صفات او،القاب و نعوت،آیات و احادیث موجود در غزل¬ها،اصطلاحات عارفان و صوفیان همچون،حال،مقام،نیاز و سماع،مفاهیم رمزی همچون، می،میخانه و قلندر،قصص قرآنی همچون داستان¬های یوسف (ع)،خضر (ع)،موسی(ع)، داوود(ع) و ابراهیم (ع)،تبییین تضمین یا بهره جویی محتوایی از آثار پیشینیان،همانند سنایی، انوری و خاقانی،استعارات،تمثیلات،اصطلاخات خاص و امثال حکم…

شرح غزلیات سعدی به کوشش فرح نیازکار
چاپ سوم ۱۳۹۹/ 1580صفحه / نشر هرمس