13 ساعت

سيزده ساعت قصه ي پريان نيست، شعر نيست، حکايت، افسانه، داستان يا طنز هم نيست. راستش خودم هم نمي دانم چيست، ولي هرچه هست، همان طور که در ابتداي اين مقدمه يکي از شخصيت هاي داستان به ديگري مي گويد: تا به حال همچين چيزي وجود نداشته است.
اين کتاب يعني همين داستاني که در دست داريد، سيزده ساعت، اثر جيمز تربر، احتمالا بهترين کتاب دنياست، و اگر بهترين کتاب دنيا هم نباشد، تا به حال کسي نظيرش را نديده است، و تا جايي که من مي دانم، تا به امروز واقعا بي همتا بوده است.
يک شب، يکي از دوستانم اشک ريزان به من تلفن کرد. با خانواده و نامزدش جر و بحث مي کرد، سگش مريض بود، زندگي اش آشفته شده بود. از آن گذشته هر چه مي گفتم حتي کوچکترين حرفي فقط اوضاع را خراب تر مي کرد. بنابراين يک نسخه از کتاب سيزده ساعت را برداشتم و شروع کردم به بلند بلند خواندن آن. طولي نکشيد که ديدم دوستم، مبهوت و شادمان غش غش مي خندد و مشکلاتش فراموش کرده است.
اين کتاب از آن کتاب هاست. خاص است. مردم را خوشحال تر مي کند. درست مثل بستني...