چاپ رمان ( ما ) با ترجمهی بابك شهابي
یوگنی زامیاتین با این اثر خود بهتنهایی در مداری ادبی میچرخد
یوگنی زامیاتین با این اثر خود بهتنهایی در مداری ادبی میچرخد. این اثری است بدون دودمان و تبار واقعی و اخلافش نیز بههیچوجه بهپای تهور ژرفبینانهاش نرسیدهاند.
مان «ما» یکی از نخستین تلاشها برای نوشتن دربارۀ آینده است. وقتی زامیاتین این متن پیشگویانه را به رشتۀ تحریر درآورد، اصطلاح «علمیتخیلی» هنوز ساخته نشده بود. بااینهمه این اثر نمونۀ بارز اثری علمیتخیلی است. همۀ مضامین و استعارههای علمیتخیلی را در خود دارد، مضامین و استعارههایی که وقتی زامیاتین خلقشان کرد کاملاً تازگی داشتند: شهرهای بیمنفذ و مهرومومشده، غذای شیمیایی، اونیفورم برای هردو جنس، مسافرتهای پرهیاهو با فضاپیماهای غولپیکر، دستکاری ذهن از طریق جراحی مغز... . صدالبته اینها امروز اموری پیشپاافتادهاند: اما دههها تلاش و ممارست هنرمندانی کوچکتر اینها را به اموری پیشپاافتاده بدل کرده است.
از پیشدرآمد کتاب، نوشتۀ بروس استرلینگ و ترجمۀ نصراله مردایانی
حالا، اینجا هستم، همگام با دیگران، اما درعینحال جدا از آنها. تمام تنم هنوز بهخاطر وقایعی که پشتسر گذاشتهام میلرزد، مثل پلی که همین حالا یک قطار آهنی باستانی با هیاهو از رویش گذشته باشد. وجود خودم را حس میکنم. اما تنها بعضی چیزها وجود خودشان را حس میکنند و از فردیتشان آگاهند؛ چشمی که خاری در آن رفته، انگشت ملتهب و دندان چرککرده: چشم، انگشت و دندان سالم حس نمیشوند، انگار که وجود ندارند. آیا خودآگاهی بهوضوح چیزی جز نوعی بیماری نیست؟
•
داستان از جایی شروع میشود که مراحل ساخت انتگرال، سفینهای که قرار است به کرات دیگر فرستاده شود، رو بهاتمام است. ماموریت این سفینه بهارمغان بردن سعادت برای موجودات سیارات دیگر است. اما برای اینکار پیش از متوسلشدن به زور اسلحه ابتدا قرار است از قدرت کلمات استفاده شود.
در این میان D-۵۰۳ که یکی از مهندسین پروژه انتگرال است از روی خوشخدمتی و باورش به ارزشهای یگانهکشور به فکر نوشتن یادداشتهایی میافتد که قرار است نویدبخش این سعادت شوند. بناست که لاف و گزاف ادبی او به کمک طرح و برنامههای رژیمی بیاید که برایش کار میکند، طرح و برنامههایی برای حمله به سایر سیارهها و شستوشوی مغزی ساکنان آنها.
رمان ما
نوشتهي یوگنی زامیاتین / ترجمه از زبان روسی بابک شهاب
چاپ اول ۱۳۹۹/ ۴۱۹صفحه / نشر بيدگل