نازارين

بنيتو پرث گالدوس مهم‌ترين چهره‌ي ادبي اسپـانيا در سده‌ي نوزدهم و بزرگـترين رمان‌نويس اين کشور پس از سروانتس به‌شمار مي‌آيد. در ميان اسپانياييان همان منزلتي را دارد که بالزاک در فرانسه و ديکنز در انگلستان و داستايفسکي در روسيه، اما فقط در نيمه‌ي دوم سده‌ي بيستم بود که جايگاه شايسته‌ي خود را در مقام نماينده‌ي رئاليسم اسپانيايي يافت و شاهکارهايي سينمايي که بونوئل از دو اثر او نازارين و تريستانا ساخت در اين امر نقش مؤثر داشت. نازارين در زبان اسپانيايي يعني «ناصره‌اي» و مي‌دانيم که مسيح اهل ناصره بود. گالدوس با اين نامگذاري وجهي از منش قهرمان اصلي داستان را مي‌رساند، شخصيتي که از وجهي ديگر يادآور چهره‌ي فراموش نشدني ديگري است که هموطن او سروانتس آفريد: دن کيشوت.