سه سرباز

روزي را به ياد آورد كه لخت وسط اتاق ايستاده بود و گروهبان سربازگيري اندازه‌اش مي‌گرفت و معاينه‌اش مي‌كرد. ناگهان دريافت زمانش را به ياد نارد. مي‌تواند تنها يك سال پيش باشد؟ با اين همه همين يك سال فاتحه تمام سال‌هاي ديگر عمرش را خوانده بود. حالا اما، زندگي را دوباره شروع مي‌كند. ديگر از اين فروتني چاپلوسانه در برابر چيزهاي بي‌ارزش رها مي‌شود. بي‌هيچ ملاحظه‌اي خودش خواهد بود.