دكارت

ميان افسانه‌هايي كه درباره بزرگان بر سر زبان‌هاست و سرگذشت آن‌ها همواره هم‌خواني وجود ندارد. از ذهن ما با رضا و رغبت اسطوره مي‌تراود؛ اين شيوه طبيعي ذهن ماست تا خود را با آنچه از آن فراتر مي‌رود يا فوق طاقت آن است منطبق سازد. به اين ترتيب، ذهن ما با پريدن از روي راه‌هاي صعب‌العبور، راه‌هايي كه گذر از آن‌ها براي نيروي بي‌رمق ما زياد دشوار است، امر معجزه‌آسا و اعجاب‌آميز را ماوراي خود مي‌سازد. اسطوره واكنش خودانگيخته دستگاه رواني ماست در برابر قدرتي مستاصل‌كننده، نيرويي كه استيصال مي‌آورد، در برابر تنشي شاعرانه يا تنش ناشي از تاثيري كه استيصال‌آور است، و در برابر قابليتي كه مستاصل مي‌كند. به عبارت ديگر، اسطوره واكنش دفاعي ماست در برابر استيصال.