تنهايي اليزابت

ويليام ترور را نه مي‌توان روان‌شناس خواند نه کارآگاه، ولي مي‌توان گفت که خصلت‌هاي هر دو را دارد. وي در اين رمان بستري‌شدن چهار زن را در بخش چهار اتاقه‌ي «بيمارستان زنانه‌ي ليدي اوگاستا هپتري» بهانه قرار مي‌دهد تا در زندگي‌شان سرک بکشد و از بيم‌ها و شکست‌ها، رازها و کابوس‌هايشان بگويد. ترور عاشق شخصيت‌هايي است که جامعه به آنها پشت کرده، انها که نه به موفقيت دندان‌گيري دست يافته‌اند نه ديگر جواني و زيبايي برگ برنده‌شان است.
ترور در اين رمان تصويري واضح و پر از جزئيات از زندگي در لندن دهه‌ي هفتاد ميلادي ارائه مي‌دهد.

از متن كتاب:
هنري عقربه‌ي دقيقه‌شمار ساعت روي ديوار را تماشا کرد. در سراسر لندن، در سراسر دنيا، عقربه‌ها دقيقاَ با سرعتي يکسان حرکت مي‌کردند، بي‌اينکه هيچ‌کدام از ديگري جلو بزنند...