ابله

پرنس مويخكين، آخرين فرزند يك خاندان بزرگ ورشكسته، پس از اقامتي طولاني در سوئيس براي معالجه‌ بيماري، به ميهن خود باز مي‌گردد. بيماري او رسما افسردگي عصبي است ولي در واقع مويخكين دچار نوعي جنون شده است كه نمودار آن بي‌ارادگي مطلق است. به علاوه، بي‌تجربگي كامل او در زندگي، اعتماد بي‌حدي نسبت به ديگران در وي پديد مي‌آورد. مويخكين، در پرتو وجود روگوژين، همسفر خويش، فرصت مي‌يابد نشان دهد كه براي مردمي ‹‹واقعا نيك››، در تماس با واقعيت، چه ممكن است پيش آيد.