آقاي رويا

آقاي رؤيا نام شخصيتي در داستان است که بازنشسته شده و براي پر کردن اوقات خود و فرار از تکرارها به يادداشت‌نويسي‌هاي روزانه روي آورده است که آن را «دفتر مشق» مي‌نامد. اين يادداشت‌ها ارزش چنداني نداشته و درواقع چيزي جز توصيف رويدادهاي پيش‌پاافتاده‌ي روزمره نبوده است. شخصيت اصلي داستان با نوشتن اين يادداشت‌ها سعي در فراموش کردن زندگي واقعي خود داشته؛ فراموشي آنچه دوران بازنشستگي نام مي‌گيرد.
نويسنده در اين اثر از مرز ميان قصه و تأملات شخصي گذر مي‌کند، گويي مي‌خواسته با اين داستان به جهان درون خود و ناشناخته‌هاي وجودش قدم بگذارد و از بيرون داستان به خود بنگرد.