آرش كمان دار 1

تير مي‌رود و مي‌رود،
وايو در باد مي‌دمد،
تير هوا را مي‌شکافد، از فراز رودها، کوه‌ها،
مي‌رود و مي‌رود، …
هنگامي که خورشيد مي‌رود که در باختر فرود بيايد،
تير به کناره‌هاي جيحون مي‌رسد،
و چنين مي‌شود سرانجام قصه که:
آرش در ميان مردم نيست، اما يادش و کارش
با مردم زندگي مي‌کند.
آرش به ايران زندگي دوباره داده است
و ايران نام آرش را زنده نگه مي‌دارد،
تا هنگامي که زندگي هست!