آدم اول

و در تاريكي شب ساليان در سرزمين فراموشي راه مي‌رفت كه در آن هركسي آدم اول بود، كه او خود ناگريز شده بود خود را دست تنها، بي‌پدر، پرورش دهد و هرگز آن لحظه‌ها را به خود نديده بود كه پدري پس از آن‌كه صبر مي‌كند تا پسرش به سن گوش دادن برسد او را صدا مي‌زند تا راز خانواده را، يا دردي كهنه را، يا تجربه عمر خود را براي او بگويد...