آخرين خنده

داستان کوتاه يک قالب نسبتاً جديد ادبي است که در همين عمر کوتاه خود شاهد تنوع و تحول چشمگيري بوده است و حالا در داستان مدرن به چنان سطحي از پيچيدگي، ظرافت و گوناگوني رسيده که مشکل بتوان تعريف جامعي از آن ارائه داد. گاه عناصري بنيادين چون طرح يا ديدگاه کنار گذاشته مي‌شوند و گاه با بهره‌گيري از همان عناصر کلاسيک آثاري زيبا و مدرن خلق مي‌شوند. به هر صورت غالب اين آثار سبک‌هايي خاص و ظريف دارند و تفسيرهايي گوناگون را ممکن مي‌سازند که خواننده‌اي دقيق را طلب مي‌کند که بتواند هوشيارانه نه تنها سطور بلکه لابه‌لاي سطور را نيز بخواند و با تخيل فعال خود فضاهاي خالي داستان و به همراه آن واقعيت را بازآفريند، واقعيتي که در نهايت، وجهي است از بحران اساسي زندگي معاصر.