يك داستان محشر

پدربزرگ روانداز را برداشت اين ورش کرد آن ورش کرد و همان طور که قرچ قرچ قيچي مي زد، سوزن اش فرو مي رفت و در مي شد، فرو مي رفت و در مي شد، مي گفت: «هو…م م م. از اين رو انداز فقط به اندازه اي مانده که ازش يک … چي درست کنم؟ … يک کت محشر!” … » ولي ماجرا به اين جا ختم نمي شود و همچنان ادامه دارد. با بزرگ تر شدن جوزف کت تبديل به يک جليقه محشر، يک کراوات محشر، يک دستمال محشر و سرانجام يک دکمه ي محشر مي شود و بعد هم گم مي شود. در صفحه پاياني داستان جوزف که از گم شدن دگمه ناراحت است در مدرسه تصميم مي گيرد که از دکمه گم شده يک داستان محشر بسازد.