روانشناسي ملال

ما انسان‌ها به برقراري رابطه‌اي خودمختارانه و موثر با جهان نياز داريم. بايد مشغوليت داشته باشيم، ذهنمان را درگير کنيم، تمايلات‌مان را بيان کنيم و مهارت‌ها و استعدادهايمان را عملي سازيم. به بيان کوتاه، نياز به عامليت داريم؛ اگر اين نياز رفع شود، شکوفا مي‌شويم. اما هنگامي که اين نياز برطرف نشود احساس بي‌حوصلگي و بطالت مي‌کنيم.
ملال نشان‌‌دهنده يکي از ابعاد مهم انسان‌بودن است: نياز مبرم ما به مشغوليت با دنياي پيرامونمان.
نويسندگان اين کتاب معتقدند که ملال براي ما بد نيست، موضوع اين‌ است که ما بد عمل مي‌کنيم و به راهنمايي‌هاي آن بي‌اعتنا هستيم. وقتي دچار ملال مي‌شويم، مغز به ما مي‌گويد که هرآنچه انجام مي‌دهيد بي‌فايده است، ما نمي‌توانيم نياز اساسي رواني خود را براي مشارکت و اثرگذاري رفع کنيم.